The days after en Charles 55 jaar!!!

Vandaag zijn we weer een dag verder en kunnen we een goed gaan kijken wat er allemaal gebeurd is buiten. Inmiddels staat de zon weer hoog aan de hemel dus ook de temperaturen. Allereerst moest mijn terras aan de achterkant goed afgespoten worden omdat werkelijk overal de blaadjes vastgeplakt zaten. Maar gelukkig was daar Maarten weer. Sorry Maarten, nog steeds geen koffie wel lauwe limonade. Ja, de stroom is er nog steeds af dus buiten warm maar binnen net zo goed.

Om 12 uur gelijk in de auto gesprongen om even voor ramptoerist te spelen (ik moest om boodschappen).
Nou, het hele eiland zat op de weg. Jee, wat een drukte zeg. Gelukkig weinig gebouwen beschadigd, wel veel bomen omgewaaid en overal losse takken. En hier en daar een reclamebord. De supermarkten waren nog maar net open dus nog weinig verse spullen.

Uiteindelijk heeft het tot woensdagmiddag geduurd eer we weer stroom hadden en ook hebben we nog een ochtend zonder water gezeten. Wel hebben we Ronald flink geplaagd. Die riep al een jaar dat wij bij een orkaan nooit lang zonder stroom zouden zitten want in onz wijk lagen de kabels onder de grond. Ja ja, is 3 dagen niet lang genoeg?
En Vera had uiteindelijk een hele week vrij van school dus die kijkt al uit naar de volgende orkaan!

De dag na de orkaan was ijn "pappïe" jarig. Hij werd 55 jaar en die kunnen we natuurlijk niet overslaan. Dus reden voor een etentje, maar die hebben we altijd wel. En als je niet kan koken omdat je geen stroom hebt dan is een etentje een uitkomst. Alleen, wij geen stroom dan het restaurant ook gen stroom. En ze hadden geen generator. Dan maar een dag later, is ook niet erg.

Het was een gezellige boel. Ronald met zijn gezin, Maarten, Vera en ik en natuurlijk Charles en Gerda. Lekker bij een Libanees restaurant gegeten, heerlijk!!

Nou had Char al aangegeven dat hij absoluut geen kadootjes wilde. En nu wil ook het feit dat ik bekend sta om mijn eigenwijzigheid. Dus toch een kadootje.

Dat heeft enige uitleg nodig. Bij Char wil nog wel eens iets misgaan zeg maar. Ook af en toe een beetje chaotisch. Dan zegt hij altijd, o ik moet Linda even bellen, die regelt het wel. Het is inmiddels de huisspreuk geworden in huize Gemen / Radix.
Dus heb ik een t-shirt voor hem laten maken waarin hij nog eens fijntjes wordt herinnerd aan het feit dat hij mij vooral moet bellen als hij weet in de penarie zit. Mijn verassing werd enorm gewaardeerd en ik heb hem inmiddels al meerdere keren in zijn shirt gezien.

Char, nogmaals van harte gefeliciteerd en ongeacht waar we volgend jaar zitten, ik ben weer van de partij!!!